© cube gallery 2010-2018
Αλεξία Ξαφοπούλου
The Land – Escape Project
Εγκαίνια: Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018, 20.00
Η Γκαλερί
Cube, εγκαινιάζει το φθινοπωρινό της
ξεκίνημα, με τη συνεργασία της με την εικαστικό Αλεξία Ξαφοπούλου και
την ατομική της έκθεση, με τίτλο “The
Land – Escape Project”.
Πρόκειται για μια ενότητα ζωγραφικών κυρίως έργων που μας
αποκαλύπτονται μέσα από τη συνομιλία της εικαστικού με την Ιστορικό και
Κριτικό Τέχνης, Θάλεια Στεφανίδου. Η
συνομιλία τους, έγινε στο εργαστήριο της Αλεξίας, στη Θεσσαλονίκη, στις 25
Μαΐου 2018, το απόγευμα.
Θάλεια: Έχουμε συνομιλήσει πολλές φορές γύρω από τη ζωγραφική σου. Σχετικά πρόσφατα ήταν για την ενότητα έργων σου που είχες ονομάσει Cloud in the Room και που εγώ την είχα χαρακτηρίσει ως αλληγορική αφήγηση λογικής και αισθήματος, θεωρώντας πως παρόλο που το σύννεφο ήταν θεματικά αναγνωρίσιμο, στην ουσία λειτουργούσε ως αφορμή για να περιγραφούν ό,τι ονομάζουμε καθαρά ζωγραφικές ποιότητες.
Αλεξία:
Κάπως έτσι λειτουργούν για μένα τα πράγματα. Πάντα με γοήτευαν θέματα
καθημερινά και οικεία, που θα μπορούσε να τα θεωρήσει κανείς ακόμη και
ασήμαντα για τη ζωγραφική. Η σταθερή ωστόσο αφορμή ήταν και είναι
πάντα η ίδια η ζωγραφική πράξη, με την έννοια μιας καθαρά βιωματικής
εμπειρίας, αυτούσια απόλαυση. Αν θελήσουμε να ακολουθήσουμε, μια που το
ανέφερες, το νήμα για την έννοια σύννεφο, έναν τόπο ή έναν μη-τόπο, στην
εξέλιξη της διαδικασίας το σύννεφο διαλύει την αφηγηματική του οντολογία,
χάνει την περιγραφική του αφήγηση για να απομείνει η ζωγραφική, ως κατάθεση
και οπτική αντίληψη με χρωματικές μόνο ποιότητες. Εξάλλου, το χρώμα ήταν
πάντα σημαντικό για μένα, αλλά σταδιακά καταλαμβάνει τη θέση του θέματος.
Σ’ αυτήν την ενότητα, ο τίτλος είναι The Land-Escape
Project, που περιλαμβάνει την αναφορά στις αρχικές αφορμές,
στις εικόνες τόπων και ουρανών αλλά και τη δική μου ζωγραφική απόδραση.
Θ.
Πολλές φορές κάνεις χρήση του ρηματικού λόγου στα έργα σου. Γράμματα ή
λέξεις ως ζωγραφικά ρεάλια και αυτά επίσης. Μίλησε για αυτή τη χρήση λόγου.
Α. Και η
γραφή λειτουργεί ως εικαστικό μέσο. Ο λόγος εισάγεται ως υπενθύμιση
της ζωγραφικής. Γι' αυτό και οι λέξεις που κατασκευάζω είτε
αναφέρονται σε εικόνες, είτε αναφέρονται στη ζωγραφική διαδικασία και στα
μέσα της, blue-unwhite
ή white-unblue,
σαν χρώματα σε παλέτα.
Θ.
Ζωγραφίζεις επίσης και με κλωστές. Ζωγραφίζεις κεντώντας ή κεντάς
ζωγραφίζοντας. Σε κάθε περίπτωση είναι σαν να "υφαίνεις" ουτοπικές
γεωγραφίες.
Α.
Όντως, πρόκειται για μια άλλου τύπου βιωματική ζωγραφική εμπειρία, μια
πρακτική τελετουργική, όπου μετράς αποστάσεις, γεμίζεις το κενό με ρυθμικές
επαναλήψεις, αφήνεις κενά και ασυνέχειες, τονίζεις με επίμονες βελονιές
κάποια κέντρα. Η μια ανάγνωση είναι ότι πρόκειται για σχέδιο σε καμβά, με
μια άλλη όμως προσέγγιση δεν είναι παρά μια η ίδια η ζωγραφική επιφάνεια,
που ανακυκλώνει τον εαυτό της. Το νήμα έχει τόσες αναφορές, ενώνει, και
ταυτόχρονα τραυματίζει, εγγράφεται μ’ έναν βίαιο τρόπο στο πανί, χωρίς να
επιδεικνύει τη βιαιότητα της διαδικασίας. Όλα τα ζωγραφικά μέσα διαθέσιμα
και ουσιαστικά back to basics
της ζωγραφικής: ύφασμα, επιφάνεια, φόρμα, σχέδιο, και κυρίως χρώμα.
Θ. Οι
διαφορετικές τεχνικές, μερικές φορές και επινοημένες, ρίχνονται σε ανοιχτή
διαμάχη μεταξύ τους κι άλλοτε εναρμονίζονται, όπως περίπου συμβαίνει και με
τη σκέψη που προσπαθεί να ξετυλιχτεί. Σε όλη αυτή την εικαστική περιπέτεια
πόσο αφήνεις το τυχαίο να παρεισφρήσει στο έργο σου;
Α. Το
τυχαίο είναι μια ευτυχής συνάντηση και όλη η αντίφαση του να επιδιώκω το
τυχαίο είναι ακόμη πιο συναρπαστική. Καθώς ωριμάζει κανείς, όλο και πιο
εύκολα είναι σε θέση να αναγνωρίζει και να ενσωματώνει το τυχαίο στο
έργο του. Εξάλλου, το παιχνίδι με το τυχαίο σου
επιτρέπει να παίζεις με την ειρωνεία και το παράδοξο, όπως και να
αμφισβητείς αναγνωρισμένες αξίες της ζωγραφικής. Πάντως, με περισσότερο ή
λιγότερο παρόν το τυχαίο, μου είναι πάντα απαραίτητο να δομώ στη
ζωγραφική μου, μια εσωτερική συνοχή.
Θ. Αν
μιλούσαμε για αναφορές από το ζωγραφικό χώρο της ψευδαίσθησης, για μεγάλες
πηγές από την Ιστορία της Τέχνης, τι ή ποιους θα ανακαλούσες;
Α. Αν
μιλάμε για τους μεγάλους του προηγούμενου αιώνα η πνευματικότητα του
Rothko, η δομημένη συγκρότηση του
Mondrian και η λατρεία του
χρώματος του Matisse, μια ετερόκλητη
ίσως συνύπαρξη, εξακολουθούν να με συγκινούν, και σχεδόν να με εκπλήσσουν. Η
συνέπεια και η ζωγραφική εμμονή της Tomma Abts
και η σεμνότητα του έργου της Etel Adnan,
με συγκινούν εξίσου, για να αναφέρω δύο μόνο σημερινούς καλλιτέχνες.
Σύντομo
Βιογραφικό Σημείωμα
H
Αλεξία Ξαφοπούλου, εικαστικός, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποφοίτησε με
άριστα από το Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές Μaster of
Fine Arts στο Central Saint Martin's College of Art & Design στο
Λονδίνο. Έχει πραγματοποιήσει 6 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε
περισσότερες από 40 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει
αποσπάσει, βραβεία, επαίνους και αναθέσεις παραγωγής έργων από
δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς, όπως το Μουσείο Φρυσίρα-Αθήνα, η Biennale
του Πεκίνου κ.α. Από τον Απρίλιο του 2015 έχει αναλάβει τη διεύθυνση
της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης.
Alexia Xafopoulou
The Land – Escape Project
Opening: Friday, 7 September 2018,
20.00
Cube Gallery, 39, Miaouli str., Patras Greece
Cube Gallery, inaugurates this autumn, with its collaboration with the visual artist Alexia Xafopoulou and hosting her solo exhibition, entitled “The Land – Escape Project”. This series of artworks, mainly paintings, is revealed to us through the conversation of the artist with the Art Historian and Critic, Thalea Stefanidou. Their conversation took place in Alexia Xafopoulou’s studio, in Thessaloniki, on May 25th, 2018, in the afternoon.
Thalea:
We have talked many times about your painting.
It was relatively recently we talked about your recent show titled Cloud
in the Room, which I described as an allegorical narrative of logic
and feeling, considering that although the cloud was thematically
recognizable it actually served as a reason to describe what we call purely
painting qualities.
Alexia:
That's how things work for me. I am always fascinated by the everyday and
the familiar that could even be considered mundane or insignificant for
painting. But the main, the recurrent issue was and always is the act of
painting itself, in the sense of pure experience, a pure joy. If we want to
follow, by the way, the thread for the meaning of a cloud, a place or a
non-place, in the procedure the cloud dissolves its narrative ontology,
loses its descriptive narrative to leave painting as a deposit and visual
perception with only color qualities. Anyway, color was always important to
me, but it gradually takes up the position of my painting subject. In this
series of works, the title is The Land-Escape Project, which includes
reference to the initial motives, images of places and skies, as well as my
own painting getaway.
T.
You often use words in your works. Letters or words
as painting media. Talk about this use of speech.
A.
Writing works as a painting medium. Words are
introduced as a reminder of painting. That's why the words, often coined,
either refer to images, or to the painting process and in its media, as in
blue-unwhite or white-unblue, words as colors on a palette.
T.
You also paint with thread. You paint by stitch or
embroider by painting. In any case, it's like weaving Utopian
geographies.
A.
It is a different type of painting experience, a
ritual, where you measure distances, fill the void with rhythmic
repetitions, leave voids and discontinuities, and emphasize some centers
with persistent stitches. One reading is that it is a drawing on canvas, but
another approach, is just a painting surface that recycles itself. The
thread has so many references, it joins, and at the same time wounds, it is
recorded in a violent way on the cloth without showing the brutality of the
process. All painting media available and back to the basics of painting:
fabric, surface, form, pattern, and for me mainly color.
T.
Different techniques, sometimes invented, are either
thrown into open controversy or harmonize, as is the case when a thought
tries to unfold. Throughout this artistic adventure, how much do you let the
accidental happen in your work?
A.
The accidental is a happy encounter and all the
contradiction of pursuing the accidental is even more exciting. As one
matures, one is more easily able to recognize and incorporate the accidental
into the work. In any case, playing with the accidental, allows me to play
with irony and paradox, as well as to challenge fundamental issues of
painting. However, even if these painting incorporated accidents are more or
less present, it is always necessary for me to build in my painting, an
inner coherence.
T.
If we were talking about references from the illusion
of painting, about great sources of Art History, what or who would you
recall?
A.
If we talk about the masters of the past century,
Rothko's spirituality, Mondrian's structure, and Matisse's passion for
color, a heterogeneous coexistence as it may seem, still touch me and almost
surprise me. Today, Tomma Abts's consistency and painting persistence and
the modesty of Etel Adnan's work touch me equally, just to mention two of
today’s artists.
Short CV
Alexia
Xafopoulou studied Law, Aristotle University
of Thessaloniki. Then, she studied at the School of Fine Arts, Aristotle
University of Thessaloniki – Dpt. of Visual & Applied Arts-Painting and she
received MA in Fine Arts at the Central Saint Martin’s College of Art and
Design of London. She has presented 6 solo shows and has participated in
more than 40 group exhibitions in Greece and abroad. She has received
grants, awards and commissions from public and private Institutions such as
Frissiras Museum-Athens, Beijing Biennale etc. Since April, 2015, she is the
director of the Municipal Art Gallery of Thessaloniki.
Exhibition Duration:
7– 29 September 2018
