Ανδρέας Νικολάου
επί τον τύπον των ήλων
Art
Athina 2016
26 - 29 Μαΐου 2016, Κλειστό Π. Φαλήρου (TaeKwonDo)
(for english text,please scroll down)
Η
Γκαλερί
Cube, συμμετέχει φέτος, για πρώτη φορά, στην
Art
Athina
2016, με την εικαστική εγκατάσταση
του συνεργάτη της
Ανδρέα Νικολάου,
“επί τον τύπον των ήλων”.
Ο τίτλος της εγκατάστασης, είναι δανεισμένος από ένα από τα έξι ζωγραφικά έργα
που συμπεριλαμβάνονται σε αυτή. Στο συγκεκριμένο έργο, το δάχτυλο τίθεται στην
πληγή της ελληνικής σημαίας, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με τις πληγές της εποχής
μας και προκαλώντας μας να βάλουμε το δάκτυλο επάνω τους για να αναρωτηθούμε και
ίσως τελικά να πειστούμε ότι είναι πραγματικές.
Ο
Γιάννης Μπόλης, ιστορικός της τέχνης,
γράφει για το
“επί τον τύπον των ήλων”:
Σε ευθεία αντιστοιχία με συναισθηματικές, ψυχικές και
βιωματικές συμπεριφορές, η ζωγραφική του Ανδρέα Νικολάου έρχεται να μιλήσει για
την ανθρώπινη συνθήκη, για την αποξένωση και τη δραματικότητα της ανθρώπινης
κατάστασης σ' έναν εχθρικό και κατακερματισμένο κόσμο, θέτοντας ζητήματα
υπαρξιακής και οντολογικής τάξης, μεγιστοποιώντας τη σημασία των μηνυμάτων της.
Η πλαστικότητα των σχημάτων, η καταλυτική αντιπαράθεση του φωτός και της σκιάς,
η αντιμετώπιση της σχέσης μορφής-χώρου, μ’ έναν αξιοσημείωτα λιτό, υπαινικτικό
και θεατρικό τρόπο και μια ιδιαίτερη αίσθηση μνημειακότητας, συνεισφέρουν
καθοριστικά στην ξεχωριστή ζωγραφική ευαισθησία, συμβάλλουν στην ένταση των
θεμάτων του, στον πυρήνα των οποίων βρίσκεται ο άνθρωπος και η μοίρα του.
Επανερχόμενα θέματα όπως τα αισθησιακά ανδρικά και γυναικεία γυμνά, φορτίζονται
από την εμφαντική σημασία που τους αποδίδει και τον τρόπο με τον οποίον τα
επεξεργάζεται και τα μετουσιώνει με τα εφόδια μιας ώριμης τεχνικής,
καταδεικνύοντας μια επίπονα κατακτημένη ευχέρεια στον χειρισμό της γλώσσας:
αφηγήσεις πιο πλούσιες, συμβολισμοί προερχόμενοι από ένα μεγαλύτερο βάθος,
ρυθμοί εξαιρετικά καλοσυγκερασμένοι, μορφές που προκαλούν το αίσθημα της άμεσης
σωματικής εμπειρίας και της σαρκικής επαφής, ενώ παράλληλα αποστασιοποιούνται,
βιώνουν τη δική τους μυστική ζωή.
Ο Ανδρέας Νικολάου επικυρώνει την οικονομία των εκφραστικών
του μέσων, τη συνέπεια, τη συνοχή και την ποιότητα των μορφοπλαστικών του
αναζητήσεων, την προσήλωση και τους πειραματισμούς του σε μια συγκεκριμένη
διαδρομή, την ικανότητά του να αντλεί ένα μεστό σε τόνους και εσωτερικότητα
περιεχόμενο, ανοιχτό σε πολλαπλές αναγνώσεις και συνδηλώσεις. Οι έννοιες το
Ύπνου, του Έρωτα και του Θανάτου συμπλέκονται σε μια αδιάσπαστη ενότητα, ενώ οι
θρησκευτικές και μυθολογικές αναφορές διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η σύγχρονη
Πιετά με την ιερατική στάση και την έκδηλη τρυφερότητα, την παθητική τραγικότητα
της παράδοσης του θέματος αλλά και την επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ της
γυναίκας και του άντρα όπου το δραματικό συναίσθημα της απώλειας συμβιώνει με
μια γαλήνια εντύπωση παραδοχής και ελεγειακής θλίψης, καθώς και τα ηδυπαθή γυμνά
σώματα των νεαρών κοριτσιών, παραδομένων στην αγκαλιά του Μορφέα, συναρθρώνουν
ένα απροσδόκητο σύμπαν εικόνων, υποβάλλουν μια σχεδόν μεταφυσική-μυσταγωγική
ατμόσφαιρα, μεταδίδουν και διατηρούν ατόφια την πρωταρχική συγκίνηση, την
αλήθεια και τον ιδιότυπο ρομαντισμό του θέματός τους, προσεγγίζουν τη βαθύτερη
ουσία των μορφών, που μοιάζουν να χάνουν την υλική, γήινη υπόσταση τους,
μετατρεπόμενες σε σύμβολα και αλληγορίες. Τα σώματα, μοναχικά, ευάλωτα και
ερωτικά εμφανίζονται να αναδύονται από το φως και να βυθίζονται στο σκοτάδι, να
μετεωρίζονται στο μεταίχμιο της πραγματικότητας και του φασματικού-ονειρικού
αντικατοπτρισμού της, στις παρυφές ενός ενδιάμεσου κόσμου, παραδομένα και
εκτεθειμένα σ' ένα αναπόδραστο πεπρωμένο, σε εσωτερικά ελλειπτικά και
σημαίνοντα, ουδέτερα και αποσπασματικά, σε στιγμές παγωμένες και αμετακίνητες
στον χώρο και τον χρόνο. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος μ' αυτόν τον «κλειστό»
κόσμο, τα όρια του οποίου είναι τα όρια της σύνθεσης, έναν κόσμο αδιατάρακτης
και απόκοσμης σιωπής και γαλήνης, όπου η αναπαράσταση υποχωρεί στην πορεία
αποκάλυψης εκείνου που βρίσκεται κρυμμένου πίσω από την επιφάνεια, τη
μυστηριώδη, αμφίσημη και μαγική δύναμη της εικόνας, η οποία αποκτά τη δική της
απολογία και ζωή. Ταυτόχρονα, συνθέσεις όπως η Πιετά, τα μικρά κορίτσια που
κραυγάζουν με αγωνία και οργή αλλά κυρίως η Επί τον τύπον των ήλων, απηχούν τις
εμπειρίες, την αντίδραση αλλά και τη κριτική στάση του ζωγράφου απέναντι στις
σύγχρονές του πραγματικότητες, καταγράφοντας τις στιγμές του λαβώματος, τα
τραύματα και τα αδιέξοδα μιας αλλοτριωμένης και ισοπεδωτικής, μεταβατικής και
απρόβλεπτης εποχής.
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα
Ο Ανδρέας Νικολάου
γεννήθηκε στην Κύπρο το 1966. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Τέχνης του
Μονάχου με υποτροφία Εράσμους και στην Α.Σ.Κ.Τ. με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. και
δάσκαλο τον Π.Τέτση. Αποφοίτησε με Άριστα το 1992.
Έχει πραγματοποιήσει
μέχρι σήμερα 38 ατομικές εκθέσεις σε Μουσεία και Γκαλερί στην Ελλάδα, την Κύπρο,
τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ολλανδία, Ιταλία και Ελβετία.
Έχει λάβει μέρος σε
πολλές ομαδικές εκθέσεις μεταξύ των οποίων: Εθνική Πινακοθήκη – Αθήνα, Σχολή
Καλών Τεχνών - Αθήνα, Biennale - Τορίνο – Ελσίνκι - Βαρκελώνη, Vals - Μάαστριχτ,
Pan - Amsterdam, Realisme '05 - Άμστερνταμ, Art
Karlsruhe '05, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Το Μουσείο
Μοντέρνας Τέχνης της Ρώμης παρουσίασε το 2003 αναδρομική έκθεση της δουλειάς του
και το Μουσείο Πιερίδη της Κύπρου παρουσίασε το 2005 την έκθεση με θέμα “Το
πορτραίτο του Μινώταυρου”. Το 2007 του απονεμήθηκε το βραβείο των Δέκα,
Γραμμάτων και Τεχνών.
To
2015, η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και το
Saint
George’s
University
of
London,
παρουσίασαν τη διατομική έκθεση των Ανδρέα Νικολάου και Θεόδωρου Μανωλίδη με τον
τίτλο “Myth
and
Meaning”.
Έργα του βρίσκονται σε
Μουσεία, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Για τn δουλειά του
έχουν γράψει ιστορικοί τέχνης, κριτικοί τέχνης και ακαδημαϊκοί, μεταξύ των
οποίων:
Έφη Ανδρεάδn, Κριτικός
Τέχνης, Μέγαρο Μουσικής, Αθήνα
Ελένη Δέπου, Κριτικός
Τέχνης, Αθήνα
Egidio Maria Eleuteri,
Ιστορικός Τέχνης, Ρώμη
Rhea Higgins,
Κριτικός
Τέχνnς,
Sunday Times Magazine,
Λονδίνο
Χάρης Καμnουρίδnς,
Κριτικός Τέχνnς, Αθήνα και μέλος της Academia Europaea
Μαρίνα Κανακάκn,
Ιστορικός Tέχνnς, Αθήνα
Andrew Lambirth, Συγγραφέας, curator, σύμβουλος έκδοσης του Royal Academy
Magazine, Λονδίνο
Γιάννης Μπόλης,
Ιστορικός Τέχνης
Μαρία
Κ.
Παφίτn,
Ιστορικός
Τέχνης,
Courtauld Institute of Art, Christie's,
Λονδίνο
Δρ. Ντόρα
Ηλιοπούλου-Ρογκάν, Κριτικός Τέχνης, Αθήνα
Massimiliano Sardina,
Ιστορικός Τέχνης, Ρώμn
Τερέζα Λανίτη Σπανού,
Πρακτική και Θεωρία
της Τέχνης του Τμήματος
Design
και
Multimedia
του Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Αθnνά Σχινά, Ιστορικός
Τέχνης, Αθήνα
Giuliano Serafini,
Ιστορικός Τέχνης, Ρώμη
Δρ. Γιώργος Συρίμnς,
Yale, University, New Heaven, CT
Andreas Nicolaou
Epi ton typon ton ilon / Into the print of the nails
Art Athina 2016
26 - 29 May 2016, Faliron Pavilion (TaeKwonDo)
Cube Gallery,
participates this year for the first time at
Art Athina 2016
and presents the art installation by Andreas Nicolaou
“Epi ton typon ton ilon / Into the print of the nails”.
The title of the
installation, has been taken from one of the six paintings that are included in
it. In this painting, the finger is placed in the wound of the greek flag,
bringing us face to face with the wounds of our time and challenging us to put a
finger on them to wonder and perhaps eventually be convinced that they are real.
Yiannis Bolis, art historian,
writes about
“Epi ton typon ton ilon / Into the print of the nails”:
In direct correlation with the emotional, mental and experiential behaviours,
the artwork by Andreas Nicolaou looks into the human condition, alienation and
the dramatic nature of the human condition in a hostile and fragmented world,
raising questions on the existential and ontological order, thus maximizing the
significance of its implications. The plasticity of the forms, the critical
contrast of light and shadow, the treatment of the relationship between form and
space in a remarkably plain, suggestive and dramatic manner and a special sense
of monumentality contribute decisively to the unique painting sensitivity, to
the intensity of his themes, the core of which has always been man and his
destiny. Recurring themes, such as the sensual male and female nudes, are
charged with the indicative meaning ascribed by Nicolaou and the manner in which
he develops and transfigures them by means of a mature technique, demonstrating
a painfully conquered eloquence in the treatment of the language: richer
narratives, more in-depth symbolisms, outstandingly well-combined tempo, forms
provoking a sense of direct physical experience and intimate contact, while
simultaneously distancing themselves, experiencing their own secret life.
Andreas Nicolaou validates the economy of expressive means, consistency,
cohesion and the quality of his morphoplastic quest. His dedication and
experimentation of a particular way, his ability to draw a content rich in tones
and innerness, is open to multiple interpretations and connotations. Notions of
Sleep, Love and Death become entangled in an unbroken unity with religious and
mythological references claiming a leading role. The modern Pieta with her
sacerdotal posture and tenderness, the unresisting tragedy of the tradition of
the theme and the contact developed between the woman and the man where the
dramatic feeling of loss coexists with the serene impression of acceptance and
elegiac grief, as well as the voluptuous naked bodies of the young girls in the
arms of Morpheus compose an unexpected universe of images. In fact, they create
an almost metaphysical-mystical atmosphere, they transmit and preserve unaltered
the primary emotion, the truth and the distinguishing romantic character of
their theme, they approach the deeper essence of the forms, which seem to have
lost their material, earthly existence being transformed into symbols and
allegories. The lonesome, fragile and erotic bodies appear to emerge from the
light and sink into darkness, levitate on the threshold between reality and its
spectral-dreamlike reflection, on the fringes of an intermediary world,
surrendered and exposed to an inescapable predestination, to inner ellipticity
and significance, neutral and fragmentary, to moments frozen and unalterable in
space and time. The viewer is confronted with this “landlocked” world, the
borders of which coincide with the borders of the composition, a world of
imperturbable and eerie silence and tranquillity where the representation
retreats in the course of the revelation of what is kept hidden below the
surface, the mysterious, ambivalent and magical power of the image, which
acquires its own defence and life. Furthermore, compositions such as Pieta,
young girls screaming in anguish and rage, but most of all Epi ton typon ton
ilon, echo the experiences, the response and the critical stance of the artist
towards his contemporary realities, documenting moments of the trauma and dead
ends of an alienated, transitional and unpredictable era.
Translation: Christina Papantoni
Short CV
Andreas Nicοlaou was born in Cyprus in 1966. He studied painting at the Academy
of Fine Arts, Munich. He continued his formal training on a state scholarship at
the School of Fine Arts, Athens, in the studio of P.Tetsis, from where he
graduated with excellent.
To date his work has been shown in 38 solo exhibitions in Museums and Art
Galleries in Greece, Cyprus, Germany, England, Netherlands, Italy and
Switzerland.
He participated in many group exhibitions such as The National Gallery - Athens,
The Exhibition of the School of Fine Arts - Athens, The Biennale of Torino,
Helsinki and Barcelona, Maastricht / Vals -Maastricht, PAN – Amsterdam -
Amsterdam, Realisme'05 - Amsterdam, Art Karlsruhe'05 – Karlsruhe, Macedonian
Museum of Contemporary Art.
A retrospective of his work was presented at the Museum of Modern Art, Rome
(2003). The Pierides Museum and the Cultural Foundation of the Cyprus Popular
Bank organized an exhibition with the theme "The Portrait of the Minotaure",
Cyprus (2005). In 2007 he received the Ten, Letters and Arts Award. In 2015, the
Medical School of the University of Nicosia and the Saint George's University of
London, organized the exhibition by Andreas Nicolaou and Theodore Manolidis
under the title "Myth and Meaning".
His paintings can be viewed in Museums, public and private collections in Greece
and abroad.
His work has been reviewed by art historians, art critics, academics and
curators, among them:
Efi Andreades, Art Critic, Athens Concert Hall, Athens
Eleni Depou, Art Critic, Athens
Egidio Maria Eleuteri, Art Historian, Rome
Rhea Higgins, Art Critic, Sunday Times Magazine London
Harris Kambourides, Art Critic, Athens, and full Member of Academia Europaea
Marina Kanakaki, Art Historian, Athens
Andrew Lambirth, Writer and Curator, Contributing Editor of Royal Academy
Magazine, London
Yiannis Bolis, Art Historian
Maria C.Paphiti, Art Historian, Courtauld Institute of Art, Christie's, London
Dora Heliopoulou-Rogan, Dr. Art Historian and Art Critic, Athens
Massimiliano Sardina, Art Historian, Rome
Tereza Lanitis Spanos, Practice and Theory of Art Department of Design and
Multimedia at the University of Nicosia
Athena Schina, Art Historian, Art Critic, Research Fellow, National University
of Athens
Giuliano Serafini, Art Historian, Rome
Dr. George Syrimis, Yale, University, New Heaven, CT