Έρικα
Δουραλή, Ανδρέας Νικολάου,
Malvina Middleton
Sequentiality
Art Athina
2017
26 - 28
Μαΐου
2017, Κλειστό Π.
Φαλήρου
(TaeKwonDo)
Η Γκαλερί Cube, συμμετέχει και φέτος, στην Art Athina 2017, με το art project των συνεργατών της, Έρικας Δουραλή, Ανδρέα Νικολάου και Malvina Middleton, “Sequentiality”. Ο τίτλος του project, προέκυψε μέσα από τις ίδιες της ενότητες των έργων του κάθε εικαστικού. Έργα που αν και με την πρώτη ματιά μπορεί να μοιάζουν διαφορετικά, συνομιλούν μεταξύ τους και οδηγούν τον θεατή από το ένα έργο στο επόμενο με την ίδια ευαισθησία και ιδιαιτερότητα της ματιάς. Τα έργα τους κινούνται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας και μοιάζουν να αιωρούνται το καθένα στην εσωτερικότητα του κάθε εικαστικού.
Η
Έρικα Δουραλή, γράφει για την ενότητα των έργων της:
Μέσα από τη δουλειά μου,
χρησιμοποιώντας ελάχιστα μέσα, δημιουργείται ένας κόσμος που αναζητά τη
“διάθεση” του θεατή.Μια σειρά από σαφή αναγνωρίσιμα στοιχεία του επιτρέπουν να
ερμηνεύσει το έργο και να δημιουργήσει μια προσωπική ιστορία βρίσκοντας έτσι τη
θέση του, ή όχι, μέσα σε αυτόν τον πλασματικό χώρο.Τα έργα αιωρούνται μεταξύ της
φαντασίας και της πραγματικότητας. Συχνά τα πλήρη και τα κενά συνυπάρχουν με
ανάλογη σημασία.Το κενό καθορίζει το θέμα και γίνεται η ουσία του.Αυτός ο
ενδιάμεσος χώρος διαδραματίζει ρόλο σημαντικό για τη ζωγραφική μου ανάγκη.Τοπία,
δέντρα, δεντρόσπιτα ... θέματα αναγνωρίσιμα απ’ όλους. Κλαδιά που ριζώνουν και
εκτείνονται στον αέρα, στον ουρανό, στα σύννεφα. Κατοικημένοι κορμοί ...Η
απουσία της ανθρώπινης μορφής ενισχύει το ρόλο του θεατή μέσα στο χώρο του έργου
και τον καλεί να τοποθετηθεί εντός του πίνακα ώστε να αποτελέσουν μαζί την ουσία
του.Ο αέρας, αφηρημένο και ιδεατό στοιχείο αποκτά ζωή, γίνεται ύλη και σημασία
ζωγραφική.Ο θεατής παίρνει την πνοή, το έργο του δίνει τον αέρα.Τα έργα αυτά δεν
ξεκινούν από ένα συναίσθημα, αλλά από την ιδέα του συναισθήματος που θέλω να
διηγηθώ, γι’ αυτό την ονομάζω “γραφή” που αποδίδεται ζωγραφικά δημιουργώντας
στον πίνακα ένα χωροχρόνο ζωγραφικό στη διάθεση του θεατή.
Η Λιάνα Ζωζά, γράφει για την ενότητα των έργων του Ανδρέα Νικολάου:
Ο Ανδρέας Νικολάου, κινείται θεματικά με τις οικίες και αγαπημένες φιγούρες των ζευγαριών και των παιδιών. Τα ζευγάρια του, συντροφικές φιγούρες που αιωρούνται σε αέναους χώρους, άλλοτε φωτεινούς και άλλοτε σκοτεινούς, ανάλογα με τη διάθεση και τα κρυμμένα μυστικά, μας παραπέμπουν σε ένα φανταστικό σύμπαν, ακροβατώντας με χάρη, αλλά και δύναμη ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Το “κενό” μέσα στο οποίο αιωρούνται τα γυμνά σώματα, είναι ένα περιβάλλον γεμάτο ενέργεια που ταξιδεύει τον θεατή στο εικαστικό σύμπαν του δημιουργού. Το κορίτσι - σύμβολο που συναντάμε στα υπόλοιπα έργα του, μεγάλωσε πια και βρίσκεται στην εφηβεία. Κρυφοκοιτάζει πονηρά πίσω από τη βεντάλια της, χαμογελώντας αυτάρεσκα μιας και έχει αυτό το δικαίωμα και με τη στάση της μας προσκαλεί και παράλληλα μας προκαλεί να εξερευνήσουμε παρέα τον κόσμο των ενηλίκων. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο την τοποθετεί ο εικαστικός είναι το οικείο περιβάλλον ενός δωματίου, χωρίς όμως πρόσθετα στοιχεία, δημιουργώντας πάλι την αίσθηση του “κενού”. Ένα κενό όμως, γεμάτο εσωτερικότητα, έντονα συναισθήματα και περιέργεια για αναζήτηση.
Η
Malvina Middleton,
για την ενότητα των έργων της: