καλλιτέχνες       προηγούμενες εκθέσεις    επόμενη έκθεση    νέα   επικοινωνία     διαθέσιμα έργα      events    αντικείμενα τέχνης


Εγκαίνια έκθεσης     'Εργα έκθεσης

Κορνήλιος Γραμμένος
retour a la raison

9 Νοεμβρίου – 8 Δεκεμβρίου 2012

Η Γκαλερί Cube, παρουσιάζει την ατομική εικαστική έκθεση του Κορνήλιου Γραμμένου με τίτλο “retour a la raison”.

Ο Κορνήλιος  Γραμμένος είναι ένας εικαστικός που υποστηρίζει την τέχνη του με συνέχεια και συνέπεια αρκετών χρόνων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό μέσα από τις εκθέσεις και τα γλυπτικά projects τα οποία πραγματοποιεί. Ο τρόπος με τον οποίο δουλεύει, τα υλικά και η παρουσιάση της κάθε ενότητας της δουλειάς του δίνουν στα έργα του μια άκρως προσωπική γραφή.

Η Άννα Μυκονιάτη, Επιμελήτρια του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης μας περιγράφει το “retour a la raison” του Κορνήλιου Γραμμένου:

“Aftermath / Retour a la Raison
Scarlett O’Hara: Tara! Home. I’ll go home.
And I’ll think of some way to get him back.
After all... tomorrow is another day.
Margaret Mitchell, Gone with the Wind, 1936

Είναι αύριο μια άλλη μέρα;

3 Illuminati arrange a group of 13 Totem-Poles  

Βαθειά εσωτερικός και ειρωνικός είναι ο Κορνήλιος Γραμμένος στην εγκαταστάση του στην Cube gallery.

Στο εργο 2 Illuminati arrange a group of 13 Totem-Poles, τρεις «πεφωτισμένοι» καθοδηγούν και επιβάλλονται σε μια ομάδα 13 τοτέμ τοποθετημένων απέναντί τους σε ελλειπτική οργάνωση. Απλοποιώντας τη φόρμα της μάσκας, ο καλλιτέχνης καταφέρνει την αποδέσμευση από παραδοσιακούς τύπους, την επίτευξη μορφικής κομψότητας, την αποπνευμάτωση του συνόλου και την έμφαση στο ουσιαστικό. Με φιλοπαίγμονα διάθεση χρησιμοποιεί στον τίτλο του, όχι τυχαία, λέξεις που οδηγούν σε άμεσους συνειρμούς: οι επιβλητικοί Illuminati που παραπέμπουν στην διαβόητη συνωμοτική οργάνωση η οποία υποθετικά δρα ως μια σκιώδης δύναμη που ελέγχει τις παγκόσμιες υποθέσεις  και τα πειθήνια σκιάχτρα, τα Totem-Poles,  ξύλινα σύμβολα των φυλών- οικογενειών του Βορειοδυτικού Ειρηνικού που σκαλισμένα με μορφές ζώων αντιπροσωπεύουν το έμβλημα της φυλής ως υπενθύμιση της ιστορίας της. Το παιχνίδι της εξουσίας. Η ανάγκη του αλλοτριωμένου ανθρώπου για «χαρισματικούς» ηγέτες που θα του υποδείξουν το σωστό. Η έλλειψη ελεύθερης βούλησης και υγιούς εγωισμού που θα μας οδηγήσει μπροστά.

Με τη χρήση συμβολικών τύπων, την άρνηση κάθε συμβατικής μορφολογικής αρχής αλλά και με μια ελεύθερη και θεατρική πραγμάτευση ο Κορνήλιος Γραμμένος δημιουργεί στην εγκατάστασή του  έργα που υπαινίσσονται την κριτική του διάθεση απέναντι στον αντιφατικό χαρακτήρα της σύγχρονης πραγματικότητας χωρίς να κραυγάζουν και κάνει ένα σχόλιο για τις επιπτώσεις που έχει η εκμηδένιση της ατομικότητας, η επιβολή προτύπων ζωής, η μαζικοποίηση και η αλλοτρίωση.

O Μίλτος Παπανικολάου, Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο ΑΠΘ γράφει:

Η ενότητα της έκθεσης με τον κωδικοποιημένο τίτλο «Τρεις πεφωτισμένοι καθοδηγούν 13 τοτέμ», παραπέμπει αβίαστα σε ένα κοσμογονικό και συνάμα μαγικό τοπίο.
Ανή
κει στον γνωστό καλλιτέχνη Κορνήλιο Γραμμένο, εκπρόσωπο μιας άλλης γενιάς, ο οποίος τη δεκαετία του 80 βρίσκεται στη Γερμανία για σπουδές (ύστερα από την Αθήνα), σε μια εποχή, που η ιστορικότητα της ζωγραφικής (και της τέχνης γενικά) αφήνει τη θέση της στους όρους της εννοιακής τέχνης. Η γλυπτική συγχωνεύεται με χρηστικά (και άλλα παρόμοια) αντικείμενα, που κινούνται ελεύθερα στο χώρο και σχεδιάζονται με τρόπο, ώστε να λειτουργούν με βάση τη σημειολογία τους. Η μαγεία ήρθε στο προσκήνιο. Ο Γραμμένος πραγματεύεται πράγματα, που τα ξέρει καλά από το παρελθόν. Οπλισμένα τοτέμ, μορφές ως ξωτικά, που σχηματίζουν ελλειψοειδή κύκλο, υπαινισσόμενα αρχετυπικά τοπία (πραγματικούς βωμούς της αρχέγονης ιστορίας του ανθρώπου), δημιουργώντας ωστόσο μια τέχνη που λειτουργεί φετιχιστικά, επαναπροσδιορίζοντας τις αξίες της (αισθητικές, χρηστικές κ.ά) και αξιοποιώντας τη δυναμική των αντιθέσεων (όπως λογικό-παράλογο), ατομικό- συλλογικό, κοσμικό-υπερκόσμιο κλπ). Ο Γραμμένος είναι ένας «κλασσικός» γλύπτης, με την έννοια οτι ενδιαφέρεται για το σχέδιο και τη φόρμα,συνενώνοντας ωστόσο τη γλυπτική και την αρχιτεκτονική, δίνοντας έμφαση στη σχεδίαση των αντικειμένων, υπάγοντας τελικά την τέχνη της εγκατάστασης σε ένα ολοκληρωμένο περιβάλλον.
Το αποτέ
λεσμα εδώ είναι πράγματι εντυπωσιακό: γεωμετρικό λεξιλόγιο με (φαινομενικά) μη επεξεργασμένες επιφάνειες και με αναμφισβήτητα κονστρουκτιβιστική διάθεση, όπου το πραγματικό συγκρούεται με το φανταστικό, φέρνοντας το θεατή μπροστά σε έναν κόσμο δραματικό και εφιαλτικό, όπου μια σημαντική πράξη έχει ήδη συντελεστεί.